„śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą”
Trudno znaleźć słowa… trudno zacząć… Wciąż pamiętam twój uśmiech. W uszach ciągle brzmi twój głos. Byłeś kimś ważnym w naszym życiu, byłeś przyjacielem. Odszedłeś, a my wciąż nie potrafimy w to uwierzyć
Twoja odwaga i siła nas zadziwiały. Widziałeś, że najważniejsze w życiu są marzenia, które pomimo choroby potrafiłeś spełniać. Jesteś naszym bohaterem. I na zawsze pozostaniesz w naszej pomięci.
Jesteśmy dziś smutni i zamyśleni. Tak trudno nam pogodzić się ze śmiercią Michała. A przecież mieliśmy wspólnie zagrać mecz!
Żegnaj, przyjacielu! Gimnazjaliści.